W przeszłości osadnictwo człowieka i jego gospodarka były uzależnione od warunków przyrodniczych i środowiska, tak więc pierwsze ośrodki działalności ludzkiej i cywilizacji powstały na terenach najbardziej temu sprzyjających, czyli w Mezopotamii, Palestynie, Syrii, nad rzekami Indus i Huanh-ho oraz w dolinie i delcie Nilu. Panuje tam korzystny klimat (dostatek wody, długi okres wegetacji i krótkie zimy) i występują żyzne gleby (głównie mady), a zagrożenie chorobami jest niewielkie. Jednocześnie wraz z rozwojem cywilizacyjnym ludzie zaczęli zagospodarowywać coraz to mniej korzystne gospodarczo tereny (pozostałą strefę podzwrotnikową i zwrotnikową, a następnie umiarkowaną ciepłą i chłodną oraz strefę równikową).